Մարդկային թույլատրելիի սահմանները․ ինչու՞ ենք մենք երբեմն թույլ տալիս ավելին, քան պետք է

 Երբևէ մտածե՞լ եք, թե ինչու որոշ մարդկանց հետ միշտ ձգտում եք սիրալիր լինել, նույնիսկ երբ նրանք հատում են Ձեր սահմանները։ Իսկ ինչու՞ որոշ հարաբերություններում անընդհատ զիջումների եք գնում՝ Ձեր իսկ հաշվին։

Սա հաճախ կապ ունի մեկ կարևոր բանի հետ՝ անձնական սահմանների ճանաչման և պահպանման ունակության։

Ի՞նչ են անձնական սահմանները

Անձնական սահմանները այն գիծն են, որը մենք դնում ենք մեր և մյուսների միջև՝ հասկանալու, թե ինչն է մեզ համար ընդունելի, ինչն՝ անհարմար, և ինչից ենք պատրաստ պաշտպանվել։ Սահմանները կարող են լինել հուզական, ֆիզիկական, ժամանակային կամ նույնիսկ թվային (օրինակ՝ երբ մարդը մշտապես գրում է Ձեզ աշխատանքից դուրս)։

Սակայն շատ մարդիկ դժվարանում են սահմաններ դնել, որովհետև՝

• չեն ուզում վիրավորել կամ տհաճություն պատճառել,
• վախենում են մերժումից կամ մենակ մնալուց,
• սովոր են դուր գալ բոլորին իրենց շրջապատում,
• իրենց արժեքը կապում են ուրիշներին օգնելու կամ նրանց սպասելիքները բավարարելու հետ։

Ինչու՞ ենք թույլ տալիս ավելին

Որպեսզի ուրիշները մեզ ընդունեն, մենք հաճախ սկսում ենք մոռանալ, որ ընդունված լինելը չպետք է լինի ինքնաբավության հաշվին։ Մենք հանդուրժում ենք, լռում ենք, հարմարվում, և մի օր սկսում ենք մեր մեջ լռել, կուտակել, հոգնել։

Հենց այստեղից է սկսվում ներքին սթրեսը, ինքնավստահության կորուստը, երբեմն նույնիսկ հոգեբանական խնդիրներ՝ դեպրեսիա, անքնություն կամ ուժերի սպառում։

Ինչպե՞ս ճանաչել և վերականգնել անձնական սահմանները

1. Ուշադրություն դարձրեք Ձեր զգացմունքներին։ Եթե որևէ հարաբերություն Ձեզ հոգնեցնում է, լարում է կամ նյարդայնացնում, ամենայն հավանականությամբ այդտեղ սահման է խախտվել։
2. Ասեք «ոչ» առանց արդարանալու։ Դուք չպետք է բացատրեք ամեն մերժման պատճառ։ Երբեմն «ոչ»-ը լիարժեք պատասխան է։
3. Վերանայեք Ձեր կապերը։ Հարաբերությունները, որոնք հիմնված են միայն Ձեր զիջումների վրա, հազվադեպ են երկարատև և առողջ։
4. Սովորեք չզգալ մեղավոր, երբ ընտրում եք Ձեզ։ Սա ամենակարևոր քայլն է։ Դուք չեք պարտավոր միշտ լինել հասանելի, չեք պարտավոր օգնել Ձեզ վնաս պատճառող մարդկանց, և չեք պարտավոր համակերպվել միայն նրա համար, որ «չհիասթափեցնեք»։

Խոսքը միայն «կոշտ» լինելը չէ։ Խոսքը ինքներդ Ձեզ լսելու, արժևորման և ինքնասիրության մասին է։ Երբ մենք սովորում ենք առողջ սահմաններ ունենալ, փոխվում է ոչ միայն մեր վերաբերմունքը, այլ նաև շրջապատը սկսում է մեզ վերաբերվել ավելի հարգանքով։

Եվ ամենակարևորը՝ մենք սկսում ենք ապրել՝ ոչ թե ուրիշների սպասելիքներով, այլ մեր իրական «ես»-ով։