Ներելու արվեստը․ ազատվել ներքին ծանրությունից

 

  Ներել նշանակում է ազատվել այն բեռից, որը մարդ ինքնակամ կրում է ներսում։ Շատերը կարծում են, թե ներելը նվաճում է միայն նրա համար, ում ներել են։ Բայց իրականում ներումը, առաջին հերթին, օգնում է հենց ներման տվողին։ Դա ներքին աշխատանք է, որը մարդու մեջ մաքրում է լարվածությունը, զայրույթը, վիրավորանքը և վիշտը։ Երբ այդ զգացումները կուտակվում են, դառնում են մշտական ծանրություն, որը տարիներով կարող է ուղեկցել մարդուն։

 Ներումը թույլ է տալիս ազատվել անցյալի իրադարձությունների ազդեցությունից։ Երբ մարդ չի կարողանում ներել, նա հաճախ վերապրում է իր հոգու մեջ նույն ցավը նորից ու նորից։ Սրանք կարող են դառնալ մեղադրանքներ, ինքնաքննադատություն, նույնիսկ՝ անքնություն, սթրես և ֆիզիկական հիվանդություններ։

 Սակայն ներելը չի նշանակում մոռանալ կատարվածը կամ արդարացնել։ Դա չի պահանջում հաստատել, որ դիմացինը ճիշտ էր։ Ավելի շուտ՝ ներումը գիտակցված որոշում է՝ այլևս չկրել այդ իրադարձության ծանրությունը։ Մարդն ընդունում է, որ չի կարող փոխել անցյալը, բայց կարող է ընտրել իր վերաբերմունքը դրա նկատմամբ։

 Ներելը միշտ հեշտ չէ։ Որոշ վիրավորանքներ այնքան խորն են, որ պահանջում են ժամանակ և ներքին աշխատանք։ Երբեմն պետք է մի քանի փուլով անցնել. նախ ճանաչել ցավը, հասկանալ դրա աղբյուրը, ընդունել սեփական զգացումները և միայն հետո անցնել ներելու որոշմանը։

 Ներելը նաև չի պահանջում, որ հարաբերությունները անպայման շարունակվեն։ Որոշ դեպքերում ավելի ճիշտ է ներել, բայց պահպանել հեռավորությունը։ Ներելը չի նշանակում թույլ տալ նոր վիրավորանքներ։ Դա պարզապես նշանակում է, որ դուք հրաժարվում եք ձեր մեջ պահել նեղությունը և շարունակում եք ապրել առանց այդ բեռի։

 Մարդը ներելու ընթացքում կարող է օգտագործել տարբեր մեթոդներ՝ խոսակցություն վստահելի անձի հետ, գրավոր արտահայտում, խորհրդատվություն հոգեբանի հետ կամ պարզապես լուռ մտորումներ։ Կարևոր է հիշել, որ ներումը մի գործընթաց է, որը հաճախ ժամանակ է պահանջում։

 Շատ հոգեբաններ նշում են, որ ներումը մարդու հոգեկան առողջության վրա դրական ազդեցություն է թողնում։ Այն նվազեցնում է տագնապները, լարվածությունը և բարելավում է ընդհանուր ինքնազգացողությունը։ Բացի այդ, ներող մարդը սովորում է ավելի հեշտ ընդունել մարդկանց թերությունները, ավելի հանդուրժող դառնում հարաբերություններում և ազատվում մշտական բախումների հոգնածությունից։

 Վերջում կարելի է ասել՝ ներելը հաշտության ուղի է, բայց ոչ պարտադրանք։ Դա մարդու ներքին հասունության մի քայլ է, որն ազատուն է նրան անցյալի ծանրությունից ու տալիս է հոգեկան թեթևություն։