Գործն ավարտված չէ, քանի դեռ արդյունք չկա: Սթիվ Ջոբս

Սթիվ Ջոբսը 1970-ականներին Սթիվ Վոզնյակի հետ համատեղ ստեղծեցին առաջին կոմերցիոն համակարգիչներից մեկը և դարձան Apple ընկերության հիմնադիրներ։  

Իր կարիերայի ընթացքում Ջոբսը պետք է գնորդների կարիքներն ու ցանկությունները ավելի լավ հասկանար, քան ցանկացած այլ բիզնես առաջնորդ, նա պետք է կենտրոնանար քիչ թվով հիմնական ապրանքների վրա, և հոգար, երբեմն՝ սևեռուն կերպով, մարքեթինգի ու իմիջի և նույնիսկ փաթեթավորման մանրամասների համար: <<Մենք ցանկանում ենք, որպեսզի iPhone-ի կամ iPad-ի տուփը բաց անելիս դեռ հպումից ձևավորի այն մոտեցումը, որն ունենալու եք ապրանքի հանդեպ,-ասել է նա,- ինձ դա սովորեցրել է Մայքը>>: Մայք Մարկուլան իր սկզբունքները գրի էր առել մեկ էջանոց թղթի վրա՝ վերնագրված <<Apple-ի մարքեթինգային փիլիսոփայությունը>>, որը շեշտում էր 3 կետ: Առաջինը էմպատիան էր՝ գնորդի զգացողությունների խոր ընկալումը. <<Մենք պետք է նրանց պահանջմունքները հասկանանք ավելի լավ, քան ցանկացած այլ ընկերություն>>:  Երկրորդը կենտրոնացումն էր. <<Լավ աշխատանք անելու համար՝ այն ոլորտում, որով զբաղվում ենք, պետք է բացառենք ամեն երկրորդականը>>: Երրորդ և հավասարապես կարևոր սկզբունքը, որն անհեթեթ անվանումն էր ստացել, ներշնչումն էր: Ըստ այդմ՝ մարդիկ ընկերության կամ ապրանքի մասին կարծիք են ձևավորում այն ազդանշաններից, որ տրվում են: <<Մարդիկ գրքի մասին ԼԱՎ ԷԼ դրա կազմով են դատում>> ,- գրել էր նա: <<Մենք կարող ենք լավագույն արտադրանքն ունենալ, ամենաբարձր որակը, ամենաօգտավետ ծրագրային ապահովումը և այլն, բայց եթե անփութորեն ներկայացնենք, անփութություն էլ կընկալվի, եթե ներկայացնենք ստեղծարարական, պրոֆեսիոնալ ձևով, ապա դրանց կվերագրենք ցանկալի հատկանիշները>>:

Առաջին շնորհանդեսը դա Apple II-ի շնորհանդեսն էր 1977թ. Սան Ֆրանցիսկոյում: Տեղեկատվական թերթիկը ստանալուն պես Ջոբսն անմիջապես Apple-ի համար տաղավար զբաղեցրեց: Նա ցանկանում էր տեղ ապահովել ճիշտ սրահի առաջնամասում՝ որպես Apple II-ը ներկայացնելու վառ տարբերակ, և դրա ահամար նախապես 5000 դոլար վճարեց , ինչով ցնցեց  Վոզնյակին: Դա ներշնչանքի սկզբունքի կիրառումն էր: Մյուս մասնակիցները թղթախաղի սեղաններ ու պաստառներով վահանակներ ունեին: Մինչդեռ Apple-ն ուներ սև վելվետով պատված վաճառասեղան և ֆոնին՝ օրգանական ապակու մեծ շերտ՝ ետևից Յանոֆի հեղինակած նոր ապրանքանշանով լուսավորված: Նրանք ցուցադրության էին հանել միակ պատրաստի 3 Apple II-ները, բայց դատարկ տուփեր էին շարել, որպեսզի տպավորություն ստեղծեն, թե առկա է ավելին:

Ջոբսը միշտ բուռն ու պոռթկուն է եղել, բնավորությամբ պերֆեկցիոնիստ էր: Մարդկանց կարող էր ասել <<Արածդ դիզայնը  դիզայն չի, աղբ է>>: Նա ասում էր. <<Ավելի լավ է ուշանալ, քան սխալ բաներ անել>>, սահմանելով մաքսիմ. <<Գործն ավարտված չէ, քանի դեռ արդյունքը չկա>>: Ջոբսի իրականության աղավաղման դաշտը  մարդկանց ստիպում էր անել այն, ինչ մարդին անհար էին համարում: Ջոբսի դիզայնի փիլիսոփայությունը բնութագրող պատվիրանը <<պարզությունը գերագույն իմաստությունն է>>:

Ջոբսը տարված էր բաուհաուզի ոճով , որում շեշտադրվում էին ռացիոնալությունն ու ֆունկցիոնալությունը՝ մաքուր գծերի և ձևի կիրառման միջոցով: Նա բաուհաուզից ծնված այլընտրանք էր առաջարկել, որն ավելի հավատարիմ էր իրենց ապրանքների գործառույթներին ու բնույթին:

Երբ Macintosh-ի նախագծման աշխատանքը վերջապես ավարտվեց, Ջոբսը Macintosh-ի թիմին հավաքեց մի արարողության համար: << Իսկական արվեստագետները ստորագում են իրենց գործերը>>,-ասաց նա: Գծագրական թուղթ և Sharpie-ի գրիչ հանեց և բոլորին գրել տվեց իրենց անունները: Այդ ստորագրությունները փորագրվում էին յուրաքանչյուր Macintosh-ի ներսում: Ոչ ոք դրանք չէին տեսնելու, բայց թիմի անդամները գիտեին, որ իրենց ստորագությունները ներսում են, ճիշտ այնպես, ինչպես գիտեին, որ չիպը հնարավորինս նրբագեղ են պատրաստել>>:

Մի անգամ նա իր աշխատողների համար էքսկուրսիա էր կազմակերպել դեպի Լուի Կոմֆորտ Տիֆանիի ցուցասրահ-խանութ, որպեսզի նրանք  ծանոթանային, որ մանրակրկիտ կատարված աշխատանքը կարող է լինել այդչափ անթերի:

Ջոբսը մերկուրիալ էր, նրա բնավորությունը անկանխատեսելի փոփոխական էր: Նա սիրում էի վերահսկել ամեն ինչ, որի վառ ապացույցն էր Iphone –ի ծրագրային անհամատեղելիությունն այլ ապրանքանիշների հեռախոսների հետ: Դա նույնիսկ արտահայտված էր Կուպերտինոյում գտնվող Apple-ի գլխամասային գրասենյակի  կառուցվածքում, որտեղ բոլոր պատուհանները այնպես էին կառուցված, որ դրանք բացելը հնարավոր չլինի:

Մի առիթվ Ջոբսը ասել էր, <<Մենք միշտ փորձել ենք գտնվել տեխնոլոգիաների և արվեստի խաչմերուկում, փորձել ամենալավը վերցնել այս երկուսից, տեխնոլոգիայի տեսանկյունից ստեղծել բացառապես առաջադեմ ապրանք, բայց նաև որպեսզի դրանք լինեն ինտուիտիվ, մատչելի և հեշտ  օգտագործման համար>>:

Մարիանա Սարգսյան