Հայաստանի անկախության հռչակումը
1990թ. Օգոստոսի 23-ին
Հայաստանի Գերագույն խորհրդի առաջին նստաշրջանն ընդունեց <<Հռչակագիր Հայաստանի
անկախության մասին>>, որով դրվեց Հայաստանի անկախության գործընթացի սկիզբը:
Հռչակագիրը, որ կարևոր
իրավական փաստաթուղթ էր դեպի անկախություն տանող ճանապարհին և նախանշում էր Հայաստանի
քաղաքական, տնտեսական, մշակութային զարգացման ուղիները, բաղկացած էր 12 կետից:
Հռչակագրի քաղաքական
բաժնում նշվում էր, որ ՀԽՍՀ-ն վերանվանվում է Հայաստանի Հանրապետություն (կրճատ՝ Հայաստան,
այսինքն այնպես, ինչպես հանրապետությունը կոչվել էր 1918 թվականին): Այսպիսով, Հայատանի
պատմության մեջ սկսվում էր երրորդ հանրապետության շրջանը (առաջինը՝ 1918-1920, երկրորդը՝
1920-1991): Կարևոր է նշել, որ թեև Խորհրդային Հայաստանը դեռևս ԽՍՀՄ կազմում էր և չէր
օգտվում իրական պետական անկախությունից, բայց այդ շրջանում ձեռք բերված հաջողությունների
հիմքի վրա էր, որ հնարավոր եղավ կյանքի կոչել երրորդ հանրապետությունը:
Հռչակագրի հատուկ հոդվածով
ընդունվում էր հանրապետության օրենքների գերակայությունը ԽՍՀՄ օրենքների նկատմամբ:
Եթե ԽՍՀՄ տվյալ օրենքը չէր հաստատված Հայաստանի Գերագույն խորհրդի կողմից, ապա այն
չէր կարող գործել հանրապետությունում: Պետական խորհրդանիշներ հաստատվեցին Հայաստանի
առաջին հանրապետության դրոշն ու զինանշանը: Հայաստանը պետք է վարեր ակտիվ արտաքին քաղաքականություն,
ունենար իր դիվանագիտական ներկայացուցիչները տարբեր երկրներում:

Մշակութային բաժնում
հատուկ ուշադրություն էր հատկացվում հայերենի, իբրև պետական լեզվի կիրառման հարցին:
Հանրապետությունում ներքին ամբողջ գործավարությունը պետք է կատարվեր միայն հայերենով:
Հռչակագիրն արտոնում
էր մարդու իրավունքների հարգում, կուսակցությունների, ժողովների, մամուլի ազատություն:
Վերականգնվում էին Հայ Առաքելական եկեղեցու իրավունքները: Հատուկ հոդված մտցվեց
1915 թ. Հայոց ցեղասպանության և հայկական տարածքների մասին: Հռչակագիրը հաստատում էր
Հայաստանի վճռականությունը՝ Արցախն իր տարածքի անբաժանելի մասը ճանաչելու վերաբերյալ:
Շնորհավորում ենք ձեզ
Հանրապետության տոնի կապակցությամբ, մաղթում ենք հայ ժողովրդին խաղաղություն, ազատություն
և բաերեկեցություն:
Մարիանա Սարգսյան
Մարիանա Սարգսյան